به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، آن‌گونه که دفتر نخست‌وزیری عراق اعلام کرده افزایش همکاری‌های عراق و عربستان در حوزه انرژی و سرمایه‌گذاری عربستان در زیرساخت‌ها و صنایع عراق که توافق‌های اولیه آن در ابتدای ماه جاری میلادی حاصل شده بود و نیز بازگشایی گذرگاه مرزی «عرار» میان دو کشور، از موضوعات مهمی است که در مذاکرات الکاظمی با رهبران عربستان مورد توجه قرار خواهد گرفت. با این حال در کنار این موضوعات، با نگاهی به شرایط امروز عراق و نیز تحولات منطقه و موقعیت شخص الکاظمی می‌توان دریافت که هدف اصلی از سفر نخست‌وزیر عراق به سه کشور مهم و تأثیرگذار بر تحولات داخل عراق، تنها موضوعات اقتصادی نیست.
او پیش از آنکه در ماه می 2020 به عنوان نخست‌وزیر عراق برگزیده شود، حدود چهار سال ریاست سرویس اطلاعات ملی عراق را در دست داشت و در این سمت توانست رابطه‌ای نزدیک با محمد بن‌سلمان، ولیعهد پرنفوذ خاندان سعودی ایجاد کند. نشریه عرب‌نیوز می‌نویسد: «نخست‌وزیر عراق به همان میزان هم با نهادهای امنیتی و اطلاعاتی ایران و مقام‌های رده‌بالای این کشور» رابطه‌ای محترمانه دارد. این در حالی است که کاظمی در واشنگتن نیز مورد حمایت مقام‌های دولت ایالات متحده قرار دارد و انتظار می‌رود در جریان سفر او به واشنگتن، مذاکرات استراتژیک میان دو کشور از سر گرفته شود. سفر کاظمی به واشنگتن در شرایطی انجام می‌شود که در سه سال اخیر نخست‌وزیر عراق به ایالات متحده سفر نکرده بود. آمریکا با این ادعا که عادل عبدالمهدی تحت نفوذ ایران است، از دعوت نخست‌وزیر سابق عراق به واشنگتن خودداری کرده بود.
توافق پنهان ایران و ایالات متحده
در ماه‌های گذشته گزارش‌هایی از سوی رسانه‌های غربی و عربی منتشر و ادعا شد که روی‌کارآمدن کاظمی محصول توافق پنهان ایران و ایالات متحده است؛ به‌گونه‌ای که تهران حاضر به حمایت از نخست‌وزیری کاظمی در عراق شد و در مقابل واشنگتن نیز به برخی کشورها اجازه داد تا بخشی از دارایی‌های مسدودشده بانک مرکزی ایران برای خرید دارو آزاد شود. این گزارش البته مورد تأیید مقام‌های رسمی ایران قرار نگرفته است. با این حال تردیدی نیست که ایران نفوذ زیادی در میان شیعیان عراقی دارد و عربستان هم در سال‌های پس از سقوط حکومت صدام، با اقدامات متعددی تلاش کرده نقش ایران در این کشور را کمرنگ و جای پای خود را محکم کند؛ تلاشی که تاکنون نتیجه‌ای مثبت نداشته است. از سوی دیگر ایالات متحده نیز علاقه‌ای ندارد تا دولتی در بغداد روی کار بیاید که کاملا تحت فرمان قدرت‌های منطقه‌ای باشد.