به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد، عده‌ای بر طبل حمایت کوبیدند و عده‌ای برکوس رسوایی دمیدند. باید انصاف داد که نقادان از طبقه خارج از حاکمیت بودند تا جایی که به حمایت از غرب محکوم شدند و حامیان در طبقه داخل حاکمیت. این دو دستگی از طرفی و از طرف دیگر تعلل طرف چین در انعقاد قرارداد و نهایتا مخالف گسترده ایالات متحده با این طرح، در جامعه ما حساسیت برانگیز شده است. مقاله حاضر تلاشی است در جهت تبیین کلی این موضوع.

الف: قرارداد 25 ساله ایران و چین چیست؟

حقیقت آن است که اطلاعات دقیقی از مفاد آن در دسترس نیست و اطلاعات ما محدود به مصاحبه‌هایی است که از سوی وزارت خارجه یا برخی نمایندگان مجلس بیرون آمده است. طرف چینی هم تمایلی به افشای جزییات در این رابطه ندارد. قدر متقین آنکه مدت این قرارداد 25 سال بوده و حوزه اقتصادی- امنیتی را دربر می‌گیرد. در حوزه اقتصادی آشکار است که مطابق این قرارداد چین متعهد می‌شود برای 25 سال تمام تولید نفت ایران را بدون توجه به تحریم‌ها دریافت کند، اما از سایر مفاد اقتصادی خبری در دسترس نیست. اینکه آیا در ازای نفت، ما کالا دریافت می‌کنیم یا یوآن یا دلار؟ اینکه چین در این رابطه به مقررات FATF در زمینه تبادلات مالی پایبند می‌ماند یا خیر، همگی بر ما مجهول است. نکته دوم اینکه قرار است چین در ظرف 25 سال به صورت سالانه در ایران سرمایه‌گذاری مستقیم کند؛ اما میزان و مقصد این سرمایه‌گذاری مشخص نیست. نکته سوم اینکه این همکاری چهره‌های دیگری

-غیر از اقتصادی- هم دارد که این چهره‌ها معلوم نیست. همکاری امنیتی فروض گسترده‌ای دارد و از همکاری در استرداد مجرمین تا پیمان مشترک دفاعی را شامل می‌شود. کدام‌یک از این فروض در این پیمان گفته شده است؟