به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد، اکونومیست در تازه‌ترین نوشته خود درخصوص تاثیر پاندمی کرونا، بر جهان به مواردی اشاره کرده که برآیند آن می‌تواند اقتصاد جهان را به ورطه نابودی و واگرایی بکشد. هر چند سهم کشورها از این میزان آسیب و واگرایی که به واسطه کرونا می‌بینند، متفاوت است؛ به عنوان مثال اقتصاد امریکا پس از کرونا به مانند سال 2019 خواهد شد ولی اقتصاد چین 10درصد بزرگ‌تر می‌شود. بخش‌هایی از گزارش «برندگان و بازندگان، چگونه کرونا باعث واگرایی اقتصاد جهان می‌شود؟» را می‌خوانید.
در فوریه سال جاری میلادی که شیوع کرونا از مرزهای چین فراتر رفت و تقریبا در تمام قاره‌ها دیده شد، جهان با بزرگ‌ترین ضربه اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم مواجه شد. رکود و کاهش هزینه‌های مصرف‌کنندگان و البته تمهیدات کشورها برای قرنطینه و کاهش فعالیت‌های تولیدی باعث بیکاری، کاهش رشد اقتصادی و البته افزایش بدهی‌های دولت شد. براساس گفته‌های اکونومیست تا زمانی که این پاندمی بر جهان سایه بگستراند حدود 500 میلیون شغل تمام وقت در معرض نابودی قرار دارد؛ چراکه کارخانه‌ها بسته شده و کشورها اغلب مرزهای زمینی، هوایی و دریایی خود را بسته‌اند و تجارت جهانی نیز به‌شدت آسیب دیده است. با وجود اینکه مداخلات بی‌سابقه‌ای در بازارهای مالی توسط بانک مرکزی و بسته‌های اعطای وام‌های دولتی به کارگران و شرکت‌های در آستانه ورشکستگی اعطا شده اما به نظر می‌رسد این اقدامات نتیجه‌ای جز افزایش کسری بودجه ندارد که البته به باور برخی این سطح از کسری بودجه به مثابه شرایط جنگ است که البته می‌تواند از یک فاجعه اقتصادی عمیق‌تر جلوگیری کند.
زمان برون‌رفت از بحران، معلوم نیست
شکاف عظیمی بین عملکرد کشورها در «زمان شیوع این ویروس» وجود دارد که می‌تواند پیش‌بینی «زمان» رسیدن به نظم اقتصادی جهان را با ابهام مواجه کند. براساس پیش‌بینی OECD تا پایان سال جاری میلادی اقتصاد امریکا به همان اندازه 2019 خواهد بود. از سوی دیگر به نظر نمی‌رسد اقتصاد اروپا به سطوح بالاتری برسد، چراکه بزرگ‌ترین اقتصاد این قاره، آلمان همچنان درگیر این بیماری است و سایر کشورهای اروپایی هم ممکن است به مدت چند سال در سطح فعلی باقی بمانند. اما وضعیت در چین متفاوت‌تر خواهد بود. باتوجه به اینکه این کشور زودتر از سایر مناطق درگیر، فعالیت‌های صنعتی‌اش را به سطح پیش از کرونا بازگرداند، پیش‌بینی می‌شود رشد اقتصادی‌اش را تا 10درصد افزایش دهد. با وجود اینکه دولت و نهادهای وابسته به آن برای کاهش مخاطرات وارد میدان شدند، پیش‌بینی می‌شود حداقل برای 50 اقتصاد جهان به مدت 40 سال نرخ رشد اقتصادی در بیشترین فاصله قرار بگیرد. هر چند به باور نویسندگان اکونومیست این شکاف، نتیجه تفاوت بین کشورهاست که کرونا آن را بیشتر عیان کرده است. به عنوان مثال این بیماری اول از چین شروع شد و این کشور نیز در همان ابتدا و به مدت یک ماه شهر ووهان که کانون شیوع کرونا بود، قرنطینه کرد. اما وضعیت در اروپا و امریکا به گونه دیگری است و این مناطق ممکن است با موج‌های به مراتب بدتری از موج اول روبرو شوند که هزینه مبارزه را دوچندان کند. حتی در هفته اخیر در برخی شهرها اروپایی نیز قرنطینه اجباری دوباره بروز کرده به گونه‌ای که مادرید و پاریس برای مدتی محدودیت‌های تازه‌ای اعمال کردند. تفاوت دیگر ساختار از پیش موجود اقتصادهاست. به عنوان مثال در شرایط فعلی راه‌اندازی یک کارخانه راحت‌تر از راه‌اندازی یک کسب و کار وابسته به «ارتباط رو در رو» است. بخش بیشتر تولید در چین مربوط به تولیدات صنعتی و کارخانجات است. به همین دلیل زودتر از سایر کشورها به پیش از کرونا باز می‌گردد. به باور اکونومیست، عامل بعدی سیاست است. این عامل می‌تواند شامل نحوه واکنش دولت‌ها به تغییرات ساختاری و اتخاذ سیاست‌های خلاقانه برای جلوگیری از این بیماری باشد.